Mozaika zdobiąca sklepienie w przedsionku głównego wejścia do kościoła pw. Najświętszego Zbawiciela. Była to tzw. Brauthalle (sala ślubów), pełniąca także funkcję mauzoleum żołnierzy poległych podczas I w.ś. Mozaika została wykonana przez firmę Puhl&Wagner z Berlina (ówcześnie pod nazwą Vereinigten Werkstätten für Mosaik und Glasmalerei Puhl&Wagner, Gottfried Heinersdorff), jedną z najważniejszych firm tej branży w Niemczech (jej dziełem były m.in. dekoracje Forum Cesarskiego w Poznaniu, mozaiki w kościele Kaiser-Wilhelm-Gedächtniskirche w Berlinie, na dworcu kolejowym w Cincinatti, ratuszu w Sztokholmie, Kancelarii Rzeszy w Berlinie oraz statkach "Brema" i "Wilhelm Gustloff"). Projekt mozaiki (przedstawiony w kwietniu 1916r.) powstał pod nadzorem architekta Wilhelma Wagnera, dyrektora Szkoły Rzemiosł Artystycznych w Berlinie, który był autorem całego projektu architektonicznego kościoła. Wzorem była wykonana przez firmę Puhl&Wagner na przełomie XIX i XX w. rekonstrukcja VIII-IX-wiecznej mozaiki w katedrze w Akwizgranie. Wstępny koszt mozaiki (o powierzchni 42 m2) został określony na ok.10000 marek - jego wysokość spowodowała dyskuję nad rezygnacją z mozaiki i pokryciem sklepienia polichromią. Ostatecznie zwyciężyły argumenty dotyczące efektu artystycznego i trwałości dekoracji mozaikowej. Po uproszczeniu projektu (w celu obniżki kosztów) umowa na wykonanie mozaiki, opiewająca na 8600 marek, została podpisana na przełomie maja i czerwca 1916r. Odbiór gotowej mozaiki (przez W.Wagnera) nastąpił w dniu 23.11.1916r. Mozaika wypełnia płytką kopułę wydzieloną przez kolisty gzyms z kwadratowej podstawy wspartej na kanelurowanych kolumnach. Głównym elementem mozaiki są postacie czterech aniołów, trzymających w dłoniach atrybuty: księgę Pisma Św., kitarę, kielich i wieniec-diadem. Na dolnej krawędzi mozaiki oparte są 4 drzewa oliwne. Do wykonania mozaiki użyto szkliwionych kostek (tesserów) w technice opus tesselatum oraz częściowo opus vermiculatum. [informacje wg: J.Opaska, "Witraże, polichromie i mozaika kościoła Zbawiciela w Zielonej Górze", Studia Zielonogórskie, t.11, 2005]. |